Edición en gallego.
Antología de viñetas de humor gráfico que se publicó como homenaje a los veinticinco años de labor profesional del dibujante. Libro con 120 páginas interiores en blanco y negro, encuadernación rústica con solapas, y cubiertas a color. Recopilación de la serie temática de viñetas creadas por el autor a partir de la imagen de un pie aplastando a diversos personajes en representación caricaturesca de la sociedad; se trató de la primera recopilación de esta serie temática, ya que Edicións Embora publicó una nueva recopilación sobre este tema en el año 2007 bajo el título Cen Cen pés que reeditó este primer libro de viñetas junto a un segundo compuesto por material nunca antes recopilado.
Introducción del dibujante:
XUSTIFICACIÓN
Estes pés que aquí podedes ver xa "andan" xa hai moito anos e aparecen en moitos sitios, aquí e alá, pero coido que foi en "LA CODORNIZ" onde primeiro saíron.
Hai moitos anos pensamos publicalos nun libro que se chamaría "CEN PÉS" e que editaba BRAIS PINTO, pero a censura, polo menos en tres ocasións, dixo: "No recomendable en su totalidad".
Houbo máis intentos onde non sei se a censura ou as meigas impediron que viran a luz.
Agora renovados, corrixidos e aumentados, pero co mesmo esquema, quero que o límiar que ían levar daquela, tamén corrixido, vaia con eles, co que me vingo da censura e das meigas. Dicía así:
"Lector:
O pé é unha parte do corpo que temos (fóra mutilados), nembargantes, cada home é un mundo e usa os pés a súa maneira, para ben ou para mal. Velaí tes cen pés (cempés), que poden ser de todos ou de ninguén, iso xa depende de quén coides ti que son. Son impersonais para que ninguén se sinta aludido, xa que se quixera personalizar en lugar de pés faría facianas.
Penso que é perigoso sentirse aludido xa que iso significa recoñecer un mesmo que algo ten debaixo dos pés. Por iso agardo que aqueles que teñan os pés limpos -cal novos Pilatos- non os poñan diante da miña obra, froito do traballo de moitos días, da axuda de moitos compañeiros/as que non quero esquencer, que aportaron dende ideas ata palmadas agarimosas no lombo.
Agora ben, non me fago responsable do que ti penses ó ollar os pés, estou seguro de que teño o lombo estreito para aturar tanta responsabilidade, non por iso deixes de facer exercicios dandolles corpo, e se facéndoo atopas semellanzas e algunha ledicia, xa sentirás un pouco o que eu sentín cando traballaba neles.
E non esquezas o exercicio supremo, por moitos poderes que coinsigas -non deixes -polo menos unha vez o día- de ollar baixo os teus pés, para comprobar se por casualidade están esmagando unha morea de homes e mulleres. Se unha vez feito o exercicio comprobas que non, dorme tranquilo que maña é día de escola".
XAQUÍN MARÍN
